Proiektuak

Pertsonak

Pertsonetara itzuli

Anastasio Jesús Vitorino Eguren Ugarte

Mahastizaina

San Vicente de la Sonsierra, 1934

‘Eguren Ugarte’ upeltegiaren bosgarren belaunaldia da, Arabako Páganos herrian kokatuta, Guardian, hain zuzen. 


Vitorino izenez dugu ardogintzan ezagun, eta biziki gogoan du herenaitonak Bergaratik Arabara garraiaturiko sagarrak eta gaztainak saltzen zituela.


“Langile amorratua naizela uste dut, denetik egin dut eta beti jende onaz inguratuta”, dio. Hala, sei urte zituela, landa-lanetan hasi zen, gari-zakuak deskargatzen. Ardoarekiko harremanaren hastapenak gogoratzen ditu,  soldadutza egiten ari zenean ere ardoa salduta. “Hasieran beratze karbonikoa egiten genuen, hiru motatakoa: 15º, 13º eta 11koa”. Honakoa ere dio arabarrak: “Ekoizpen hori guztia Gazteizen saltzen genuen; banaketa bizikletaz egiten nuen, atoi batekin, non lau garrafoi eta parrillan beste bat neramatzan. Hor hasi nintzen dirua irabazten”.


“Lonja erosi eta sei hilabetean ordaindu genuen, gero kamioia izan genuen eta Galiziako uxuala ere merkaturatzen hasi ginen”, dio. Hamalau taberna sortu zituen. Emazteak hamaika zituen, hain justu, ‘Eguren’ izenekoak denak: “Ardoa eta bakailao-kazolatxoak eskaintzen genituen. Hor gora egin zuen gure ekonomiak, eta hori guztia neure eskuekin eraiki nuen”, azaldu du harro arabarrak.


Beste ardo batzuk egiten hastearen bilakaera anaiarekin batera izan zen, eta merkatua Europara ireki zenean, 1983an hasi ziren, hain zuzen ere, ardo onduak eta beste ardo mota batzuk egiteari ekin zioten. “Hasieran ez zuten harrera handirik izan, baina atzerrira esportatzen genuen”, azpimarratu du. 


Bilakaera argia izan da: hainbat ardo egitea, ‘familia’ zabalduta, beti ere merkatuak eskatzen duena entzunda.  Izan ere, joera ardo honakoa izan da: “indartsuagoekin” hasi ziren, eta orain, berriz, “freskoagoak” egiten dituzte.


Hala, Egurenek begi onez ikusi du ere azken urteotan upeltegiek egin duten garbitasuna, inausketaren prozesua eta mahatsaren heltzea.


Euskal Herriko kartetan ardo zuriek duten presentziari dagokionez, “lurraldearen balioa azpimarratzea falta zaigu.  Bertako produktuari lotutako gastronomiak badu hobekuntza-puntu bat, eta era berean, landu ahal izatea. Beste produktu batzuekin egiten den bezala, KM0 balioa emateak indarra emango dio bai jatetxeari bai ardoari”.

Azkenik, euskal gastronomiari buruz arabarrak dioenez, “dugun gauzarik garrantzitsuena da, slow food eta esentzian oinarrituta”.