Gipuzkoako Arrantzaleen Kofradien Federazioko idazkari nagusia
Ordizia, 1965
Kudeatzen duen federazioak mende bat baino gehiago darama arrantza-sektorea ordezkatzen, mantentzen eta laguntzen arrantza-jardueraren iraunkortasunari.
Gasteizen administrazioarentzat lan egiteko aukera izan zuen Garmendiak, Nafarroako Unibertsitatean zuzendaritza-idazkari ikasketak amaitu eta Irlandan egonaldi bat egin ondoren. “Idazkari nagusi zenari laguntzen aritu nintzen, eta hura joan zenean, niri eskaini zidaten lan hori egitea, ahal zen neurrian gure arrantzaleen bizitza errentagarriena izan zedin”, dio gipuzkoarrak.
Azken hogeita hamar urteotan ezarririko onuren artean, kudeaketa hobetzea izan da horietako bat, arrantzaleek gutxieneko prezioa izan dezaten ahalik eta arrantza handiena hartuta. Ontziak berritzea beste aurrerapausu bat izan da, oso zaharkituta baitzeuden: “Ahalegin handia egin zen, eta horrekin batera marinelen lan-baldintzak eta teknologiak hobetu ziren”.
Horrezaz gainera, kuota handiagoak ezarri zituen Europak, eta horrek errentagarritasun handiagoa ekarri zuen. Merkaturatzearen eta kalitatearen arloan, berritze ugari egin zituzten lonjetako zerbitzuei dagokienez, arrainaren freskotasuna mantentzeko. Beste gertaera garrantzitsu bat izan zen egurrezko kaxak utzi eta plastikozko kaxak erabiltzea. Azken horiek hainbat erabileratarako ziren, gainera.
Kupoaren zatiari dagokionez, zailtasuna datza gaur arrantza daitekeen kopuruan. “Hor dugu gatazkarik handiena, kuoten banaketan eta kudeaketan. Behin Europar Batasunaren barruan, nola banatu erabaki zen, baina ez gaude ados. Helburua gure kuota onena eta errentagarriena kudeatzea da. Banaketa izan beharko luke bakoitzak egin dituen inbertsioen eta eskubide historikoen araberakoa. Antxoaren eta hegaluzearen iraunkortasuna bermatzen duten txostenak ditugu, betiere arrantza kudeatzeko modurik egokiena baldin bada, espezie bat arrantzatzeak beste batzuen heriotza ekar dezakeelako. Eta gu ez gaude ados horrela lan egitearekin”, dio.
Ostalaritzan bertako arrainaren kontsumoari dagokionez, Garmendiak adierazi du bat egiten duela, hainbat irizpideez gain, hemengoak zein diren jakitearekin. “Arrain asko ekoizten dugu gure merkatuetan, eta jendeak ez daki zein den sasoikoa. Ezjakintasunaren aurrean nik gardentasuna defendatzen dut, eta gero bakoitzak nahi duen produktua erosi dezala”.
Idazkari nagusi honek planteatzen dituen erronken artean, sektorea “erakargarria izatea” da beste bat, “batez ere gazteentzat”, arrantzaleen bizi-kalitatea hobetuta. Horretarako, funtsezkoa da jakitea ikastetxeetan, gizartean eta gurasoek zertan datzan arrantzaleen lana. Egungo irudia oso “ezkorra” izanda, helburua hori aldatzea da.
